Helios jest zbudowany z wysokomodułowego włókna węglowego w technologii monocoque przy zastosowaniu procesu wysokociśnieniowego mającego na celu likwidację zmarszczeń w strukturze węgla. Kształt był testowany w tunelu aerodynamicznym w Australii, ale zaprojektowano go w celu uzyskania sztywności poprzecznej jak w tradycyjnych rowerach szosowych. Ramy aerodynamiczne zawsze są cięższe od swoich dedykowanych typowo pod szosę koleżanek. W tym przypadku również tak jest, w końcu trochę tego węgla jest więcej, nie jest to jednak dodatek zwalający jakoś szczególnie z nóg - waga ramy wynosi 1250g, dla rozmiaru M. Biorąc pod uwagę ograniczenia wagowe UCI i tak kompletny rower nie może być lżejszy od 6500g, więc i tak pozostaje spore pole manewru, a zwiększona aerodynamika może się przydać.

Helios Aero posiada suport BB30 wykonany w całości z włókna węglowego oraz główkę o zmiennej średnicy, gdzie także nie zobaczymy grama innego materiału. Dzięki technologii wysokociśnieniowej, wnętrza rur są gładkie, co pozwala w miarę wygodnie poprowadzić przewody, bez specjalnych prowadników. Dodatkową zaletą takiego rozwiązania jest także kompatybilność z wewnętrznym prowadzeniem przewodów Shimano Di2 oraz kolejnych "elektryków", jakie ujrzą światło dzienne za niedługo.

Podobnie jak w ramie, także w aerodynamicznie ukształtowanym widelcu, nie spotkamy aluminium. Nawet mocowanie kół jest w całości karbonowe. Ciekawie zaprojektowano sztycę. Posiada ona 40 mm offset oraz regulację w zakresie 48 mm w poziomie, pozwalając w ten sposób umieścić siodło bezpośrednio nad suportem, podobnie jak w zastosowaniach TT/Triathlon, lub przesunięcie do tyłu dla normalnej jazdy.

Cena. Można by sądzić że trzeba naprawdę grubej kasy, żeby sobie na takie cudo pozwolić. No cóż, tania nie jest, ale 2999 USD, czyli na nasze jakieś 8600 zł, to nie jest kwoty którą nie można by wydać na ten sprzęt. Aerodynamiczne prawmesety bardziej "uznanych" producentow potrafią kosztować 2 lub 3 razy więcej. Kompletny rower z Dura-Acem na pokładzie i kołami z głebokimi profilami obręczy to wydatek rzędu 7000 USD, czyli 20 000 zł. Całkiem rozsądna cena. Jeśli już przeliczyliście na szybko posiadane guldeny, to wstrzymajcie się jeszcze chwilę. To jest rama która dopiero wchodzi do produkcji, więc z dostępnością będzie na początku mały problem. Rozmiary M powinny być dostępne w kwietniu, pozostałe dopiero w czerwcu. Jeszcze jedna ważna informacja. Pomimo wątpliwości firmy co do programu naklejkowego UCI, rama mieści się w granicach 3:1.

W stosunku do swojej poprzedniczki, rama przeszła kilka zmian. Zobaczcie sami zdjęcia. Jak widać otrzymała nowe przekroje oraz bardziej agresywne kształty, szczególnie na łączeniu tylnego trójkąta z górną rurą i główce, która teraz posiada zmienną średnicę. Rama jest teraz też bardziej aerodynamiczna. Zmianie uległ także zacisk sztycy, który został sprytnie schowany w ramie. Także przewody, które w poprzednim modelu były prowadzone na zewnątrz, teraz są już ukryte w skorupie.

Ramę wykonano z wysoko i ultra wysoko modułowego włókna węglowego. Zaowocowało to spadkiem wagi w stosunku do swojej poprzedniczki, która w nowym modelu wynosi 1100 g w rozmiarze L. Także odnosząc się do poprzedniego modelu, w nowym zrezygnowano z haka mocowania przedniej przerzutki, zamiast tego firma oferuje nowy karbonowy zacisk testowany przez 7 miesięcy jako wyposażenie opcjonalne.
Ciekawostką może być także ułożenie włókien karbonowych. W kluczowych dla sztywności fragmentach ramy użyto ich aż 13, czyli około 5-6 więcej niż w produktach wiodących producentów.

Rama otrzymała także nowy, węższy, aerodynamiczny widelec, który jest o 20% sztywniejszy od swojego poprzednika. Ten widelec pierwotnie został zaprojektowany dla modelu Helios Aero, dla tych zawodników, którzy chcieliby eksperymentować z 45 mm offsetem, podczas jazdy w aerodynamicznej pozycji, z siodłem przesuniętym nad suport.
Cena. 2500 zielonych bez papierka z podobizną Waszyngtona.

Sprzęt Velocite na razie dostępny jest tylko w USA, Południowej Afryce i Norwegii oraz… przez ich sklep internetowy. Więcej szczegółów znajdziecie na stronie http://www.dnadistributing.com